پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از منطق فازی (مطالعه موردی: حوزه چم سنگر)

زمین­لغزش یکی از مخرب­ترین پدیده­های طبیعت است که هر ساله باعث خسارت هایی به جان و اموال مردم می شود. بنابراین، پهنه بندی خطر زمین­لغزش به منظور توسعه فعالیت های آینده امری ضروری است. در این تحقیق برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوزه چم سنگر از عملگرهای منطق فازی استفاده شده است. به منظور بررسی پایداری دامنه ها در حوزه چم سنگر ابتدا با استفاده از تصاویر گوگل ارث و بازدید های میدانی (ثبت نقاط لغزشی با استفاده از gps) نقاط لغزشی شناسایی و متعاقب آن نقشه پراکنش زمین­لغزش های حوزه تهیه گردیده است. سپس سطح همبستگی نقاط لغزشی و هر یک از عوامل مؤثر بر وقوع زمین­لغزش شامل شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، ارتفاع، لیتولوژی، بارندگی، آبراهه و فاصله از جاده با استفاده از مدل نسبت فراوانی مشخص و مقادیر فازی با استفاده از نظرات کارشناسی و تعیین توابع عضویت برای هر یک از عوامل موثر در محیط arcgis®10.1 تعیین گردید. برای ارزیابی و طبقه بندی نتایج خروجی عملگرهای مورد استفاده در برآورد خطر لغزش منطقه از شاخص جمع مطلوبیت (qs) استفاده شده است. نتایج نشان داد که عملگر گامای 9/0، با مقدار 554/0=qs روش کارآمدتری نسبت به عملگرهای جمع جبری فازی با 042/0=qs و ضرب جبری فازی با 008/0 =qs، برای تهیه نقشه خطر لغزش های حوزه چم سنگر می باشد. بر اساس پهنه بندی صورت گرفته با عملگر گامای 9/0 به ترتیب 39/13، 58/47، 7/32، 44/5، 884/0% از مساحت منطقه در کلاس های خطر خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد قرار گرفته است.